Z porannych przemyśleń Motyla…

-


Tak jakoś mam, że jak idę do pracy to lubię sobie tak filozoficznie pomyśleć.
Tak sobie idę dzisiaj i czuję, że wiosna puka do drzwi.
Jakoś tak miło i radośnie i cicho. Cieszę się ze Świdnika, z życia w małym miasteczku.
Jest to wypadkowa z moich doświadczeń z życia w dużym mieście oraz z życia w samotni na rancho.
Spokojnie, znaną drogą idę do pracy, ptaki śpiewają, powietrze pachnie świeżo pieczonym pieczywkiem…. Ach.. Cóż za nastrój!

 

Dochodzę ja ci do apteki i widzę karteczkę całkiem schludnie przyklejoną na drzwi.
„Drodzy Pacjenci…”
-Yyyyyy… Że co kurwa? Czytam jeszcze raz.
„Drodzy Pacjenci…”
Nie no jednak dobrze widzę.

-Dzień dobry! Wie Pani co? Tam na tej karteczce chyba powinno być klienci? Xylometazolin poproszę…
-Nie, Proszę Pani, u nas są pacjenci.
-??? Aha… Ale to bez sensu, macie tu więcej suplementów niż leków, poza tym mogę kupować tu coś dla kogoś i nie być pacjentką?
-No ale tak jest.
-…aha, proszę to jednak przemyśleć. Kartą płacę, dziękuję.


Powstrzymałam się z pytaniem „A czy jest Pani chociaż magistrem farmacji czy po prostu sprzedawcą?” i „Czy mogę się w takim razie domagać przestrzegania praw pacjenta?” oraz „Jeśli jestem pacjentką, to rozumem, że wszystkie leki dostaję za darmo a moje leczenie pokrywa NFZ?”.


Myślę tak sobie, że zakrawa to trochę na akcję w stylu NWO. Wszyscy będziemy pacjentami globalnego szpitala…
A tak serio to jak Pani z apteki nie pójdzie po rozum do głowy, to w drodze powrotnej będzie zrobione zdjęcie, które puszczę w sieci.
Nie chodzi mi o to, że się uparłam ale jakoś strasznie mnie to razi. Ale Nie czuję się pacjentką apteki! I nie chcę by ktoś mnie tak postrzegał...

 

A Wy? Co o tym myślicie?


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Fenixy i Vinted

-
J estem i piszę. Ostatnio w kwestii filmów nie dzieje się kompletnie nic, co było by warte mojej uwagi lub nic tak złego co warte byłoby zmieszania z błotem. Z resztą dokładnie dzieje się to samo w kwestii książkowej. Tu jednak zwalam winę raczej na moje złe wybory. To oznacza tyle, że nie trafiam z dopasowaniem czytanej pozycji do mojego nastroju. Rytmu w jakim książka zwykle wpasowuje się w nasze codzienne życie. Dlatego od jakiegoś czasu zadowalam się czytaniem opowiadań. Tu zawsze jest ta szansa, że nawet jak coś nie podejdzie, to szybko się skończy albo wręcz możemy przeskoczyć do kolejnego opowiadania. W ogóle odkryłam, że opowiadania to odrębny świat, w którym wielu pisarzy się specjalizuje. Wiele historii nie może być długich, bo nie miałyby sensu. Opowiadania za to, choć często pozostawiają niedosyt, to jednak są oj są i dają do myślenia. Poza tym w natłoku wielu zainteresowań opowiadanie jest takie w sam raz. Przeczytasz jedno i… Jesteś usatysfakcjonowana. Zawsze uważałam się
Czytaj więcej

Poranna kawa...

-
Obraz
Ach wreszcie odkurzyłam mój kącik. To dlaczego znów miałam przerwę w malowaniu spowodowane jest czynnikami, których sama nie umiem pojąć. Chciałabym ale nie umiem. Dość powiem, że sama myśl o tym by siąść i malować powodowała, że aż mnie odrzucało. Widocznie tak musi już być, że czasami coś, co wydaje się najfajniejszym zajęciem na świecie staje się czasowo niefajne. Może byśmy mogli to bardziej docenić? Sama nie wiem. Peach też uwielbia swoje kolorowanki a jakoś nie mogła się od pół roku zebrać. Myślę, że to też troszkę rozczarowanie dotyczące zbiórki. Niestety poza jedną osobą, nie została wsparta przez nikogo. To bardzo przykre jak ludzie mają dziwnie poukładane w głowach. Gdybym byłą bezcelna jak niektórzy ludzie, których nawet znam. Napisałabym, że umieram na raka i chcę spełnić swoje ostatnie marzenie. Gwarantuje Wam, że ilość wpłat kilkukrotnie przekroczyłaby kwotę zbiórki. No ale niestety nie umieram… Reszta bez zmian. Ba, nawet drogie prezenty rozdaję dla darczyńców. Brakuje j
Czytaj więcej

Za oknem pada deszcz...

-
Obraz
 Brrr... Co za pogoda... Przez cały dzień robiło się coraz gorzej i gorzej. I tak od znośnego poranka, aż do koszmarnego popołudnia. Nie wiem jak jest teraz, kiedy piszę ten tekst ale wystarczy mi, że słyszę od czasu do czasu wyjące demonicznie porywy wiatru. Muszę się przyznać, że o ile nie muszę wychodzić z domu (a zazwyczaj jednak muszę) to uwielbiam taką pogodę, świetnie mnie nastraja. Wprowadza w stan kreatywnego, intelektualnego pobudzenia lub zadumy połączonej z filozoficzną analizą świata. Czasami też jedno i drugie naraz 😁 Tak więc siedzę teraz i piszę delektując się co chwila chmurą z kaktusowego liquidu oraz zimną karmelową herbatką, której nie dopił (jak zwykle)  Fighter. Co tam się u mnie dzisiaj działo? Po pracy pojechaliśmy szukać rękawic do kick-boxingu. Niestety na dwie galerie handlowe, tylko jeden sklep miał jakiś tam niewielki wybór. Niestety, brak znajomości tematu sprawił, że zadanie nas przerosło i to znacznie bardziej niż nam się wydawało. Poddaliśmy się z zami
Czytaj więcej