🦋 Motyli Padołek 🦋

   I tak oto w wieku 38 lat skręciłam nogę w kostce... OMFG! Jak to pieruńsko boli!Szlag by to trafił. Na szczęście wygooglałam sobie zarąbiste tabletki, bez recepty, które w zasadzie niwelują ból całkowicie. Naprawdę niezłe. Dzielny Elfo przydźwigał mi w piątek z apteki. Elfo... Co ja bym bez ciebie zrobiła? A to właśnie fajna sprawa, bo już za kilka dni wypada nasza 10 rocznica :D Jejku, już nie mogę się doczekać. Tyle lat minęło tak szybko... Ale jak się jest z prawdziwą drugą połówką, to niestety czas szybko płynie. Po tych 10 latach wiem, że to ta jedyna osoba. Nie wyobrażam sobie, życia, starości czegokolwiek bez niej. Jest dla mnie jak powietrze. Ciężko mi jak nie mamy kontaktu nawet przez chwilę. To tak jakby wstrzymywać oddech. Jak długo się da? Właśnie. I nie mówię, że mnie nie wkurwia. Czasem nawet bardzo. Ale nie potrafię się gniewać dłużej niż godzinę. Ja też ją wkurwiam, wiem... Czasem niepotrzebnie nakrzyczę. Widzę wtedy w jej oczach to pytanie, ale dlaczego? Bo przecież

    Pewnie zastanawiacie się co u mnie? Chwilowo nie wojuję ze światem. Zajęłam się odkrywaniem nowego języka programowania. Python, bo o nim mowa pochłonął mnie bez reszty! Czysta rewelacja. Wczoraj kodowałam radośnie do drugiej w nocy, pisząc grę Sea Trader. Zasadniczo prosta gra polegająca na pływaniu statkiem między portami, kupowaniu taniej i sprzedawaniu drożej. Po drodze mogą nas napaść piraci i wtedy rozgrywa się bitwa morska.  Projekt jest o tyle fajny, że można go rozbudowywać. Dodawać nowe porty, różne statki, wyposażenie etc. Z czego finalnie może powstać całkiem rozbudowana gra.  Kodowanie w Pythonie to czysta, niczym nie skrępowana radość. Dzięki nauce C++, opanowałam Podstawy Pythona w kilka godzin na poziomie pozwalającym napisać mi taką grę od A do Z. Co więcej, zapewne nie będzie większego problemu by ubrać tę grę w interfejs graficzny. Tzn, mam na myśli to, bo jest to gra tekstowa, że będzie okienko z miejscem gdzie będzie wyświetlany stan naszej ładowni, złoto etc.